Jestem nauczycielką przedszkola

Gdy otwieram drzwi przedszkolnej sali z napisem “Biedroneczki” moje serce bije szybciej, mocniej. Wiem, że to moje miejsce na ziemi. Gdy widzę te uśmiechy na twarzach dzieci, wielkie oczy wypełnione iskierkami ciekawości co dzisiaj będziemy robić – “rosnę w siłę”. Niesiona na skrzydłach stawiam czoło przeciwnościom bo wiem, że moja praca jest wyjątkowa, że kocham to co robię i nikt prócz mnie samej, nie może mnie zatrzymać.

Często w swojej pracy odnoszę się do słów S. Schumana, że “dziecko jest jak ogród na wiosnę, pełno tam młodych roślinek, z których każda obiecuje czymś być”.
To ja je pielęgnuję, uczę, czuwam by dojrzały. To ja zachęcam te moje “małe roślinki” do wzrostu “rozsiadając” się wygodnie w ich sercach a one w moim. Jestem autorką każdego dnia i to ode mnie zależy jak ten dzień będzie wyglądał. Nie mam czasu na zły nastrój, problemy. To wszystko muszę zostawić przed bramą przedszkolną. Wymagam od siebie bardzo dużo, często biorę na swoje barki ogromny bagaż emocji, rzeczy do zrobienia, trudnych rozmów z którymi muszę się zmierzyć. Ale dzięki dobrej energii którą dzieci zarażają mnie od rana, wiem, że jestem osobą na właściwym miejscu.

Potrafię zrobić piękne rzeczy z niepotrzebnych materiałów. Tak, jestem kreatywna.
Jestem pospolitym zbieraczem wszystkiego co wpadnie mi w ręce, bo wiem , że przyda mi się w pracy. Moje mieszkanie to zbiorowisko szpargałów, pudełek, pudełeczek, milionów rzeczy które są mi niezbędne. Zbieram rolki po papierze toaletowym, słoiczki po różnych przetworach, zakrętki, opakowania np. po serkach.
Po co?
To wszystko przecież się kiedyś przyda.
Czego jeszcze potrzebuję?
Komputer, drukarka, laminator czy pistolet do kleju na gorąco “chodzą” całymi wieczorami. Nie wspomnę o całej papierologii, która spędza mi sen z powiek.
Ciągle coś zapisuje, notuje, w głowie mam pełno pomysłów które chce zrealizować. Lubię mieć wszystko uporządkowane i na swoim miejscu.
Dobre rozplanowanie czasu to podstawa a pomaga w tym efektywne planowanie.